Znieczulicą martwe miasto

Nie bójmy się być ludźmi...

Miasto miłością martwe
kładło swój żelazny sen
skrzętnie mrok po kątach upychając

Noc zawładnęła światem
za sobą orszak ludzkich lęków wiodąc,
A dziwka cisza sprzedała się razem kolejnym
potulna jak zawsze

Krew gęstym strumieniem
spłynęła chodnika plamą nierówną

Słowa grzęznące w gardle
w półdźwięki strzępione
Milcz!

Gesty jeszcze w myśli urwane
fałszem obojętności skryte
Stój!

Jeszcze tylko wzrok odwróć,
krok za krokiem w niepamięci postąp
obłudzie najszczerszy hołd składając

Jeszcze tylko wiatr swym licem
omiatając puste ulice
odśpiewa żałobny rapsod

Czasem brak odwagi odczłowiecza....

autor

Piotr Graczykowski

Dodano: 2007-02-14 21:09:24

Ten wiersz przeczytano 489 razy

Oddanych głosów: 3

Rodzaj Bez rymów Klimat Mroczny Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie