Znieczulona
Pierwsze ukłucie bolało najbardziej,
łzy popłynęły obficie.
Za drugim razem zapiekło(a jakże!)
musiała dzielnie przemilczeć.
Ostatni już zawsze będzie pamiętać;
odporność gwarantowana.
Zwolniona z zalotów, zatęsknień,
zaszeptań...
Nie ma pan szans, proszę pana.
autor
Turkusowa Anna
Dodano: 2013-11-19 13:21:20
Ten wiersz przeczytano 1644 razy
Oddanych głosów: 49
Aby zagłosować zaloguj się w serwisie
Komentarze (38)
Dobrze opisane "podnoszenie się po upadku"! Pozdrawiam
serdecznie 'D
złe doświadczenia, związane z miłością powodują, że w
obawie przed cierpieniem, "grubnie skóra",uodparniamy
się, ale to tylko mechanizm obronny:):) ładnie Aniu:)
Czasem przydałoby się takie znieczulenie. Jak zawsze,
ciekawie, Aniu.
Pozdrawiam
Doswiadczenia często znieczulają, ale stronić od
szczepionki, to jak nie bronić się przed chorobą. Czy
miłość to stan chorobowy. Ciekawy wiersz.
Klimat obojętny...Hmm...
Pozdrawiam, Aniu :)
Resztę skrobnęłam na maila.
Kolejność uczuć? Czy nieufność gwarantuje
bezpieczeństwo, a ono z kolei namiastkę szczęścia?...
Smutna puenta, choć zrozumiała..
Przepięknie i niezwykle trafnie oddałaś temperaturę
uczuć, jakie towarzyszą takim pożegnaniom, choć to
pewnie zbyt delikatne słowo. Pozdrawiam ciepło Ann.
Ann, pozwól, że czasem Cię zacytuję, bo puenta
powala:))