Znikam

Znikam chwilowo, bo raz tu jestem, a raz tam. Poplątane ścieżki nie prowadzą do nikąd.
A czasami by się chciało, być tu,
a za chwilę już być tam, tylko człowiek nie jest ptak.
Lecz czy warto?
Czy warto być tu czy może tam? Gdzie być?
Czy trochę tu czy trochę tam?
A może nie być wcale?
Zniknąć, bo, jeśli człowiek nie jest ptak, to spróbować trzeba.
Zniknąć, tak, jak ja znikam.
Trochę tu i trochę tam, a może i tu i tam...

Trochę tu...
Trochę tam...

autor

Amarylia

Napisany: 2007-04-26 Dodano: 2007-04-27 09:44:43

Ten wiersz przeczytano 430 razy

Oddanych głosów: 5

Rodzaj Bez rymów Klimat Melancholijny Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie