Znowu jesień

Wiatr podmuchem wpadł przez okno
Przyniósł bukiet zwiędłych liści.
Znów wypełnił pokój wonią
Dni wilgotnych, chłodnych, mglistych.

W firan śnieżnobiałych wzory,
Nić z babiego lata wplata.
Robi ażur srebrem lśniący,
Tchnienie minionego lata.

Patrzę teraz w świat przez szybę
Na pejzaże z lat odległych.
Zakręciło się w mym sercu
Wspomnieniami z czasów pięknych.

Idąc wtedy alejkami
Byliśmy tak bosko młodzi.
Wiatr jesienny mieszał włosy
Twarz smagając zimnem słoty.

Do stóp rzucał zwiędłe liście
I kasztany w wód lusterko.
Cóż że zimno,deszcz, ulewa,
Gdy w serduchu młodość śpiewa.

autor

elliza

Napisany: 2013-11-05 Dodano: 2016-11-05 19:27:59

Ten wiersz przeczytano 749 razy

Oddanych głosów: 17

Rodzaj Bez rymów Klimat Ciepły Tematyka Przyroda

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie