Zobaczyłam...
Unosząc w górę powieki swoje
Widzę brud ziemi i chodniki wychodzone
A wyżej są kwiaty i wieczne ich liście
Przyczepione do łodygi jakże uroczyście
I nad kwiatami pnie się rozpościerają
A wyżej nad korą gałęzie powstają
Lecz wszystko zniszczone spróchniałe i
stare
Jakby nie warte dla ludzkiego oka jest
pokazywane
autor
Ala
Dodano: 2006-03-12 10:31:56
Ten wiersz przeczytano 615 razy
Oddanych głosów: 3
Aby zagłosować zaloguj się w serwisie
Komentarze (0)
Jeszcze nie skomentowano tego wiersza.