Żółty tulipanek
Zachwycasz mnie pięknem żółty
tulipanku,
prężysz główkę w górę, napinasz
listeczki,
rośniesz skromny w ciszy przy drewnianym
ganku,
a głowę schowałeś pomiędzy ławeczki.
Pozwól niech pogłaszczę twoją złotą
główkę,
rozchyliłeś płatki jak dzieciątko włosy,
tworzysz wokół piękno, cudowną
pocztówkę,
liście jeszcze tulą drżące krople rosy.
Powiedz co się stało żółty tulipanku
czy cię wyrzucili, a może nie chciałeś,
zabrakło ci miejsca na klombie przy
ganku,
czemu z dala od swych bliskich
zamieszkałeś?
Komentarze (48)
Pięknie melancholijnie Broniu :) Pozdrawiam
cieplutko:)
Smutno i ładnie
Pozdrawiam Bronisławo:-)
Z przyjemnością przeczytałam... serdeczności :)
Piękny wiersz tęsknotą pisany...:)
Pozdrawiam
No i rozrzewniłaś mnie ciepłem twojego wiersza. Miłego
popołudnia i + oczywiście.
jak pięknie można pisać o taki małym tulipanku ..
kwiaty maja takie piękno w sobie jak kobiety ..
Z przyjemnoscia :)
Pozdrawiam, Broniu :)
Rośliny mają różne sposoby na rozprzestrzenianie się.
Pozdrawiam.
Urokliwy wiersz o tulipanku+++. Pozdrawiam serdecznie
z uśmiechem.
Miło poczytać :)
Podrawiam, Bronisławo.
Piękny wiersz! Pozdrawiam!
Serdecznie dziękuje za komentarze pod moim wierszem.
Pozdrawiam i życzę spokojnej, szczęśliwej nocy.
Ciekawe porównanie, samotność dotyka prawie
wszystkich. Smutne ale prawdziwe. Pozdrawiam :)
Piękny, przyrodniczy wiersz.
Wiersz uroczy, urzeka prostotą.
Serdeczności raz jeszcze Broniu ślę:)