Zostań moją...
Przechodziłaś obok mnie codziennie,
Mówiłaś o poranku mile "Cześć",
Z Twych oczu spojrzenie tak niewinne,
Przyprawiało serce me o dreszcz.
Choć byłaś tak blisko - mnie nie znałaś,
Ja wzrok podnieść przy Tobie się bałem.
Swą postacią mnie oczarowałaś -
Drżącą trzciną przy Tobie się stałem...
Byłaś jak diament w skale ukryty,
Lśniącą gwiazdeczką na firmamencie
Jak w wierszu prawdziwy sens ukryty
Stałaś się celem życia w momencie.
Jak poszukiwacz skarbów szukałem
Miłości prawdziwej, gdzieś ukrytej
Na lądzie nieznanym i dziewiczym -
Tak góry i doliny przebyłem...
Na ironię życia tuż przed domem
Spotkałem Ciebie rozpromienioną,
Wtedy przed Tobą pewnie klęknąłem
Poprosiłem "Zostań moją żoną".
autor
PiotrGumiński
Dodano: 2010-06-11 06:10:32
Ten wiersz przeczytano 761 razy
Oddanych głosów: 5
Aby zagłosować zaloguj się w serwisie
Komentarze (5)
ten wiersz po małej przeróbce mógłby być naprawdę
dobrym wierszem, a nawet piosenką...trochę za dużo
moje, twoje, me twe... a słowo "me" brzmi
nieładnie...tak jakby krowa mruczała...warto
popracować nad wierszem, bo wydaje mi się, że może być
super
"...Stałaś się celem życia ..." piękne słowa,
pozdrawiam :)
Bardzo ładnie. Do celów się dąży,a jak widać, Twoim
celem była ona. Ta jedyna . szczęścia . ;)
Piękny wiersz,szczęście można mieć pod
nosem,pozdrawiam:)
Pragnienia - cóż bez nich, wart byłby ten świat...