Zostań proszę
Błękit ze wzruszeniem zagląda w ogrody,
powojniki jeszcze tryskają fioletem,
róża karminami muska krzew cedrowy,
astry rozbrzmiewają w tonacji jesiennej.
Pergole się pysznią papuzim odcieniem.
Wielobarwny groszek oplata je tęczą.
Winnica w bordowym dojrzałym bukiecie
apogeum smaków podniebienia sięga.
Pająki misternie delikatną przędzą,
niby koronczarki dziergają kilimy.
Późnoletnie wzory w zieleni się srebrzą.
Lato - zostań jeszcze. Będziemy
tęsknili.
Komentarze (39)
pożegnanie lata - a tu tak ciepło i
kolorowo:):):)pozdrawiam
och, tak... niech będzie jak najdłużej :-)
smutno nam będzie
pozdrawiam serdecznie
Bardzo dopracowany, przeniósł mnie w inny, lepszy
świat - dzięki.
Podziwiam.
Pzdr
jeszcze trochę lata przed nami
choć już aura prawie jesienna
pozdrawiam serdecznie:)
Sprawa nie prosta,
z latem się rozstać!
Pozdrawiam!
Jak zwykle pięknie...kiedy czytam Twoje wiersze,
cieplej u raźniej mi na duszy.
Jeszcze trochę lata nam zostało, choć aura za oknem
przypomina jesień.
Pozdrawiam.
nic się nie zmieni z przyjściem jesieni - nastanie
kolejna pora roku zwierająca swoje piękno jak każda z
czterech:) pozdrawiam serdecznie:)
oj zostań lato, zostań...Barwnie napisany tekst.
Pozdrawiam :)
Lubię widzieć w wyobraźni :-)
Pajęcze firany i barwne kwiaty,lubię ten zestaw w
poranku kiedy uśmiecha się rosa...
Pozdrawiam
Cudnie malujesz słowami. Najbardziej mnie poruszyło:
"Późnoletnie wzory w zieleni się srebrzą".
Ładnie prosisz, myślę, że jeszcze zostanie z nami i
sypnie ciepłymi promykami. Pozdrawiam cieplutko :)
Piękny wiersz i ładna prośba do lata Pozdrawiam
niedzielnie .
tyle piękna w Twoim ogrodzie,
tylko krzyczeć - lato zostań!
Pozdrawiam serdecznie
Pięknie. Pozdrawiam:)