Wiersze SERWIS MIŁOŚNIKÓW POEZJI GRUPA AUTORÓW BEJ

logowanie
Zaloguj
Nie pamiętasz hasła?
Szukaj

Zraniona duma

Zraniona duma jest wyniosła
Milczy zagryza tylko wargi
Sama szykuje łódź i wiosła
Cicho odpływa gdzieś bez skargi

Zraniona duma bywa mściwa
Chodzi po ludziach jak po sadach
Cudze owoce z drzewa zrywa
I tylko gada gada gada

Zraniona duma jest okrutna
Jak wściekły pies zajadle gryzie
Jest jak stojąca w grobie trumna
Pociąga na dno jeszcze niżej.


Gregorek, 27.4.21

autor

return

Dodano: 2021-05-07 16:49:01
Ten wiersz przeczytano 831 razy
Oddanych głosów: 12
Rodzaj Rymowany Klimat Refleksyjny Tematyka Życie
Aby zagłosować zaloguj się w serwisie
zaloguj się aby dodać komentarz »

Komentarze (13)

Gminny Poeta Gminny Poeta

Duma to jest wyniosła dama
na głowie jej krasna korona
śmiało rozlewa krew przyjaciół
szczególnie jeśli jest zraniona.

Pozdrawiam z plusem:))

beano beano

świetna refleksja, treść i forma,
pozdrawiam z uznaniem:)

JoViSkA JoViSkA

Zgadzam się z treścią wiersza, taka właśnie jest
zraniona duma, ale życie uczy pokory i z czasem
nabieramy dystansu do samych siebie i do innych...
pozdrawiam :)

@Najka@ @Najka@

A ja powiem tak :kto ma piękna duszę to nie rani
czyjejś dumy i nie boi się zranienia swojej...ale po
tym świecie chodzą tacy co są mściwi gdy ktoś ich
zrani...i twój wiersz jest cała prawdą o
mściwości...pozdrawiam Gregorku.

Mily Mily

Wiersz podoba się.
Ja na szczęście nie mam dumy. Mnie można wkurzyć, ale
nigdy z powodu dumy.
Pozdrawiam :)

Grusana Grusana

Ja się zgadzam z przekazem wiersza. Druga zwrotka the
best.

Wiktor Bulski Wiktor Bulski

Wiersz- podoba mi sie - ale wartosc jego gasnie -
wzgledem odniesienia Ewy - w przdmiocie - zranionej
dumy - i zachowanej dumy - wartosci - mimowolnie -
demonstrowanej (poza mozliwosca jakiegokolwiek
nedemomnstrowania0 - jak ludzkiej podstawy - wyrazu
wlasnej wartosci , wiary i przekonania w niej - nawet
nizaleznied od kazdego i wszystkich - nizaleznie dod
wlasnych i cudzych slabosci. cwala jjem - poczucuiu
swojej dyy i wiary we wlasna wartosc - niedo
zniszczenia... - przez przekore, bld swoj i twoj -
przaz madrych i przez nikczemnych.
brwo - Autor! - brawo Gregor - brawo Ewo! (vox populi?
- vox Dei!) - dlatego - jestesmy. - więc - po prostu
-proszę Cię: po prostu - bądź!

użytkownik usunięty użytkownik usunięty

Podejde do tematu wiersza jakby ciut filozoficzne (?).


Banał1 - najbardziej ranią nas Ci, których kochamy.
Banał2 - nie każdy - spoza koła tych kochanych - może
nas zranić, ba! - nie jest w stanie tego dokonać z
różnych powodów; bo nam zwisa jego opinia; bo nie ten
poziom. A duma pozostaje dumą i jest dumna - po co ma
się utytłać, walcząc z byle kim.

Pozdrawiam :)

Zosiak Zosiak

Dobry wiersz.
Pozdrawiam.

Dziadek Norbert Dziadek Norbert


Ze zranioną dumą bardzo różnie bywa,
czasem u nas to co najgorsze odkrywa.

Bardzo fajny wiersz. Serdecznie pozdrawiam
życząc miłego wieczoru :)

krzemanka krzemanka

Wiersz ostrzegawczy. Podoba mi się w treści i formie.
Należy uważać, aby nie zranić czyjejś dumy, bo moze
być groźnie. Miłego dnia returnie:)

Marek Żak Marek Żak

Dobre, a zgadzam się w pełni. Pozdrawiam

Dodaj swój wiersz

Ostatnie komentarze

Wiersze znanych

Adam Mickiewicz Franciszek Karpiński
Juliusz Słowacki Wisława Szymborska
Leopold Staff Konstanty Ildefons Gałczyński
Adam Asnyk Krzysztof Kamil Baczyński
Halina Poświatowska Jan Lechoń
Tadeusz Borowski Jan Brzechwa
Czesław Miłosz Kazimierz Przerwa-Tetmajer

więcej »

Autorzy na topie

kazap

anna

AMOR1988

Ola

aTOMash

Bella Jagódka


więcej »