Zranione Serce
Na zimnym peronie, łzy splatają się z
deszczem,
Zranione serce pije gorycz samotności.
Po torach rozrzucone skrawki uczuć,
Szuka czarnego węgla jak zagubione
dziecko.
Ból ściska moją pierś jak imadło,
Ile razy wbijano igłę w tę wrażliwość!
Krzyk cichnie w pustce, nikt go nie
słyszy,
Słowa ulatują bez echa w nicość.
Ciężar życia spakowany w walizkach,
Skaleczone uczucia, winy i błędy.
Nowa nadzieja obiecana w pociągu,
Trzymam bilet na lepsze jutro w dłoni.
Wagony pędzą jak szalone bestie,
Stacje mijają, nadzieje gasną.
Czy pociąg kiedyś się zatrzyma dla niej?
Czy smutek ponownie ogarnie jej duszę?
Autor wiersza Damian Moszek
autor
Damian Moszek
Dodano: 2024-04-24 13:36:58
Ten wiersz przeczytano 164 razy
Oddanych głosów: 3
Aby zagłosować zaloguj się w serwisie
Komentarze (3)
Krzywdę możemy wybaczyć, ale w sercu blizna na stałe
zostanie. Pozdrawiam serdecznie:)
Zranione serca często nigdy nie wracają do swojego
wcześniejszego stanu. Pozdrawiam i plusik zostawiam.
Bardzo płodny poeta. Codziennie wiersz. Wiersze się
sypią jak z rękawa. I do tego są zrozumiałe!