Żródło życia
Szept wskazówek zegara
przebiega po klawiszach ciszy
przestrzeń dnia
wypełniają sekundy tęsknoty
radio gra
by zagłuszyć samotność
i skrócić czas oczekiwania
na powrót do domu
gdzie wieczorem
będziemy pić wodę
ze źródła miłości
autor
Beatricze
Dodano: 2009-11-26 07:25:39
Ten wiersz przeczytano 564 razy
Oddanych głosów: 17
Aby zagłosować zaloguj się w serwisie
Komentarze (13)
Pięknie piszesz o wyczekiwaniu na swą milość.
Tak, powroty do domu sa najprzyjemniejsze.
Pozdrawia serdecznie
Podoba mi sie.Ma cos co do mnie przemawia.
Z "zegara" i "dnia" zrezygnowałabym, a poza tym
milusi.
słabe, niby coś a jednak nic...
Być obojętnie gdzie - robić obojętnie co.ale ostoja i
wypoczynek zawsze w domu-pięknie..powodzenia
jak dobrze wiedzieć, że jest dom gdzie ktoś na nas
czeka z miłością :)
Bardzo ładny,romantyczny wiersz ,podoba mi
się.Bezpieczny dom ,w którym ludzie się kochają i
tęsknota za każdą chwilą bez niego.Pozdrawiam
serdecznie.
to jest miłośc ..pozdrawiam Cię
Długie czekanie spowoduje, że woda będzie bardziej
smakować :)
Czekanie, wydłuża czas i wzmaga tęsknotę...
szczególnie spragnionym...
bardzo podobają mi się dwa pierwsze wersy.Wiersz miły
w czytaniu.
Dom...ostoja i schronienie po strudzonym
dniu...ładnie...pozdrawiam :)