zstąpiła na chwilę

Widziałem jak chmura zstąpiła na ziemię, a z chmury zstąpiła istota. I miała uśmiech Anioła, a w dłoni trzymała pędzelek. Powoli świat mi zmieniła, barwy się stały pełniejsze. Jej dotyk był niemą rozkoszą, gdy dłońmi tańczyła po ciele. Głos miodem na duszę mi spływał i budził motyle w mym sercu. Jej ciało było świątynią, dla której składałem ofiarę. I śpiewy słyszałem anielskie, gdy ciało jej mnie przyjęło, i światła radosne z niebiosów, gdy pierwszą ofiarę złożyłem.
Już nie ma mojej świątyni, odeszły zastępy aniołów. Już nie ma na świecie kolorów, i głosy już nie są tak piękne. I tylko czasami wieczorem, gdy gwiazdy cichutko mrugają, widzę jak biegnie boso, po chmurach z księżycem śpiewając. I tylko żal słodki na serce mi spływa, i tylko głos w gardle mi więdnie…. wszystko minie gdy słońce czerwienią się zbudzi, i świat wokół rankiem poblednie.

wiersz dedykuję mojej żonie - strasznie nie lubię jak wyjeżdża gdzieś beze mnie

autor

bojkot79

Dodano: 2007-10-23 21:52:30

Ten wiersz przeczytano 389 razy

Oddanych głosów: 4

Rodzaj Biały Klimat Smutny Tematyka Miłość

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie