Żuczek

Pod zieloną sosną, przy krzaczku borówki
mieszkał żuk gnojarek smutny i markotny.
Wiódł żywot stateczny , a sąsiadki mrówki
ciągle się dziwiły, że taki jest samotny.

Wszak wiosną spotkał żuczek na swej drodze
żuczkę gnojreczkę niezwykle nadobną.
Zabłysły mu ślepka, serce już w pożodze.
I żuczek rozpoczął rozmowę zalotną.

Czarował, przekonywał aż w końcu o brzasku,
szczęśliwy i uśmiechnięty od ucha do ucha,
zaciągnął ją pod sosnę, tę co to przy krzaczku.
I tak ją uszczęśliwił, że nie siada mucha.

Konsekwencji jednak uniknąć się nie da,
więc obowiązków wiele szybko im przybyło,
gdy obsiadła żuczki żuczątek czereda,
beztroskie życie na zawsze się skończyło.

Teraz budzą maluchy, myją w kropli rosy.
Przytulają, ubierają, serwują śniadanie.
Kulki toczyć uczą, wycierają nosy,
pilnują, dokarmiają, potem robią pranie.

Strofują, opatrują rany, biegną po zakupy.
Sprzątają, doglądają, coś zdejmują z półki.
Policzą, opowiedzą bajkę, nagotują zupy,
pocieszą, napoją, pocałują w czułki.

I tak im pracowicie każdy dzionek mija.
A wieczorem gdy spać można się położyć,
jeszcze się żuczek w sypialni uwija,
bo na 500+ chce nowy wniosek złożyć…

autor

artur s

Napisany: 2018-03-12 Dodano: 2019-03-29 14:37:33

Ten wiersz przeczytano 1221 razy

Oddanych głosów: 17

Rodzaj Rymowany Klimat Wesoły Tematyka Na dzień dobry

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie