Żurawie
Za wsią pod Sieradzem płynie struga
Myja,
tuż za nią równina niewielka się ściele,
rośnie na niej trawa oraz dzikie ziele,
dziś łąki podmokłe to ziemia niczyja.
Od kiedy przestano paść krowy na trawie,
to łąki nadbrzeżne ugorem się stały,
które wody z rzeczki wiosną zalewały,
a na rozlewiska wróciły żurawie.
Biorąc w posiadanie ten skrawek natury,
co rok dają światu nowe pokolenie,
by kluczem skrzydlatym barwić nieba
chmury,
budząc w sercach ludzi odwieczne
marzenie,
skrzydeł posiadania co wznoszą do góry,
rzucając na ziemię wolności swej cienie…
autor
M.N.
Dodano: 2017-09-05 21:17:59
Ten wiersz przeczytano 1031 razy
Oddanych głosów: 19
Aby zagłosować zaloguj się w serwisie
Komentarze (20)
Rozmarzyć się można :) Pozdrawiam serdecznie +++
Bardzo ładny sonet,
nic nie przestawiaj bo rym się załamie:)
Pozdrawiam serdecznie:)
Piękny klimat:)
Pozdrawiam serdecznie :*)
Pięknie M.N. przesłanie w tercynie o skrzydłach
wydumane.
Bardzo mi się podoba :-) bardzo :-)