Zwierciadło mej duszy

dla wszystkich moich przyjaciół

Kiedy wstaję zbudzony ze snu każdego poranka
Sięgam raz jeszcze myślą w głębię mojej duszy
I ukorzeniony w błędach swego ludzkiego życia
Kładę na nowo w piwnicach serca fundamenty nadziei

Nic tak nie boli jak niespełniona bądź nieodwzajemniona miłość
Nikomu nie powiem by zmienił się dopóki sam
Nie zwrócę toru ziemskiego padołu w ocean szczęścia
Na którym nie będę już widział cierpienia i smutku

Patrząc w zwierciadło mej duszy dostrzegam rozmyte odbicie
Na którym jeszcze pali się płomień ciepłej radości
A choć przysłaniają go nieraz plamy hedonizmu i determinacji
Widzę że ma moc bezmierną i nie potrafi już zgasnąć na wieki

autor

asenet

Napisany: 2006-04-01 Dodano: 2006-05-20 17:57:44

Ten wiersz przeczytano 482 razy

Oddanych głosów: 3

Rodzaj Bez rymów Klimat Rozmarzony Tematyka Nadzieja

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie