Zwierzchnik życia

Ucieszył się rankiem smutny bezdomny,
głodny znalazł w śmietniku bułkę całą.
zmarznięty obdarty z siły półprzytomny,
radośnie westchnął szczęście mnie spotkało.

Głodny znalazł w śmietniku bułkę całą,
mąż ojciec były dobry fachowiec inżynier.
Posilił się szczęście wielkie go spotkało,
za co taki los - nikomu nic złego winien.

Mąż ojciec były dobry fachowiec inżynier,
do emerytury dwa lata pracy Zusowi za mało.
Za co taki los - nikomu nic złego winien,
dzieciom i żonie coraz więcej się chciało.

Do emerytury dwa lata pracy Zusowi za mało,
rodziona że bez pieniędzy z domu wygnała.
Dzieciom i żonie coraz więcej się chciało,
chciwość podłość o bezdomności zdecydowały.

Rodzina że bez pieniędzy z domu wygnała,
życie z dnia na dzień z zasobów śmietnika.
Chciwość podłość o bezdomności zdecydowały,
dobry człowiek zły los ma za zwierzchnika.

autor

Tenia

Napisany: 2014-10-27 Dodano: 2014-10-27 13:40:20

Ten wiersz przeczytano 1614 razy

Oddanych głosów: 21

Rodzaj Wolny Klimat Refleksyjny Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie