Żyć o jeden dzień więcej

Dla P.

Z czasem przywyknę do dzielenia kromki na pół,
dekorowania wnętrz dysonansem egzaltacji.
Jak smakuje stopniała tęsknota lodów włoskich,
która ścieka z moich palców bezustannie?

Zdmuchnęłam Cię jak letni wiatr dmuchawca,
wciąż wdychałam powietrzne supły pośpiechu.
Wtem ugięłam się jak zwiędła konwalia,
ściekła ze mnie wilgoć nieufnych spojrzeń.

Proszę, oswój mnie – z każdym dniem napawaj podróżą,
choć kwalifikuję się do Tych, którym kolana kruche,
drgają od stukotu histerycznych tirów.

Bądź kurierem w cyrkowym samochodzie,
między malinowymi wargami,
wgryź się w polecony list,
powiedz, czy taką mnie chcesz?...

autor

nagha

Napisany: 2006-11-19 Dodano: 2006-12-02 10:28:57

Ten wiersz przeczytano 417 razy

Oddanych głosów: 21

Rodzaj Biały Klimat Melancholijny Tematyka Miłość

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie