A żyć trzeba dalej

Na lazurowym niebie-
moje myśli układam,
pragnieniami obłoki maluję-
a słońce dodaje im blasku.

Ciche marzenia-
ciepłe wyznania,
wszystko czego pragnę-
to być kochana.

Czasami-ciemne obłoki-
mój mały świat przesłaniają,
na pomoc wzywam-zefirka-
po chwili-z wiatrem-znikają.

Lecz bywają i takie dni-
kiedy słońce-dla mnie nie świeci,
w takie dni-osłodą dla mnie-
są moje skarby-dzieci.

To dla Nich co rano-do życia się budzę,
oddycham-i jestem, misja życia wciąż trwa,
tylko dla skarbów moich-tak bardzo sie trudzę,
póki sił starczy-póki starczy dnia.

autor

myszka3

Napisany: 2006-10-24 Dodano: 2006-10-24 10:00:35

Ten wiersz przeczytano 467 razy

Oddanych głosów: 19

Rodzaj Bez rymów Klimat Optymistyczny Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie