Z ŻYCIA WZIĘTE (f)

oj smieje ja sie jak glupia, po licach lzy kapia...ach
twoj super humor natychmiast wylapia;0

Wiesz co...zmieniłabym odrobinkę :/zrzuca ubrania
Gabrysia pyta:
- cy cóś chcesz, Damian?/ na "zrzuca ubranie
Gabrysia pyta:
- cy cóś chcesz, Damianie?" Myślę, że ...na korzyść!
Świetna końcówka hahaha

Cnota ma to do siebie...
Nawet tej anorektyczki...
Że nie znajdzie miejsca w niebie....
Jeśli życie całe przemilczy....
A wierszem pięknie o niej piszesz...
Zapewne i beretom się podoba...
Wspominać będą przy kapliczce...
Jak to dzisiaj jest moda:)

dobre , można się uśmiechnąć, zwłaszcza w tej drugiej
fraszce.

No jak zwykle nie zawiodłam się! U Ciebie zawsze
wesoło. Poziom fraszek jest szczytowy, ale nie jak u
Damiana........ Brawo.......

Pierwszy raz czytam Twoje wiersze, bardzo mi sie
podobają.
Te miniaturki też, bardzo, oj można sie pośmiać.
Super. Plus.

Och ten Damian dziwne chłopie
Nic nie robi tylko chrapie
Kiedy zona wtula w niego
On udaje znów świetego.. Anno znakomity deser w czasie
uczty bejowej. Uwielbiam fraszki. To jak dobre kawały.

Gdy sięgam po każdy z Pani wierszy wiem, że się nie
zawiodę ! A fraszka ważna przy tej aurze i na początku
tygodnia...wielu takich Damianów, a potem się dziwią
,że żona chodzi jak dynamit!

Świetne kawałki chumoru mistrzyni niedościgniona.
Uśmiałem się niekiepsko. Więcej takich na beju proszę,
a ciekawiej będzie tu wchodzić.

Aż buźka się uśmiecha do Pana Damiana, przecież nie
wypada tak zaraz zasypiać, Proszę Pana !:)

z życia wzięte i tyczki, i anorektyczki, dobra zabawa
słowem z wielkim poczuciem humoru.

widzę,że dziś dzień fraszkowy...przyda się uśmiech, bo
za oknem coś szaro:)

Dramat pełen śmiechu. Ogólnie bardzo ciekawie
napisane. Pozdrawiam i zapraszam czasem do siebie.