Życie

Mały pokój, cztery ściany,

a w nim dziwak zapomniany.

Udaje twardziela i bossa,a słychać cichy szloch

i łzy mu spływają wzdłuż nosa.

Chciał zacząć życie nowe

prawe, szczere, bez kłamstw.
Zdrowe.

I wszyscy byli niby zdziwieni,

bo on się tak bardzo zmienił!

Nieprawda!

Był taki stale

tylko nikt nie reagował na jego żale.

Jak zaczął uczciwie postępować,

niestety teraz musi żałować.

Wie, że kochać, rozmawiać, wierzyć i pisać,

nic nie daje, jak ukochana przy swoim przystaje.

Sprawdzał, prosił, błagał o opamiętanie

a ona przy swoim pozostanie.

To nie jest mój wiersz. Zamieściłam go na prośbę mego przyjaciela.

autor

przegrana

Dodano: 2006-08-01 19:25:13

Ten wiersz przeczytano 406 razy

Oddanych głosów: 12

Rodzaj Biały Klimat Smutny Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie