Życie

I znów spoglądam w oczy śmierci.
Przystaje, w szoku robie znak krzyża.
Jakby nieświadoma, idę dalej.

Wieczór.
Pusty, ciemny pokój.
Ja w kącie skulona, zapłakana.
Dopiero teraz widzę co sie stało

Zamyślona, idę.
Zapada zmrok.
Nie wiadomo kiedy znajduje sie na ulicy.
Kolejno:
światła, krzyk, pisk opon hamującego auta.
Wystarczyły milimetry, a stałabym u bram
Wiecznego Życia.

Zwróć uwagę na to jak żyjesz...

autor

Zmyślona

Napisany: 2006-11-11 Dodano: 2007-07-03 16:30:33

Ten wiersz przeczytano 639 razy

Oddanych głosów: 3

Rodzaj Bez rymów Klimat Pesymistyczny Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie