Życie... daje wiele goryczy...

Życie... daje wiele goryczy,
W mym sercu światełko zgasło
Królestwo zamknięte, w ruinach zapadło,
Tron zabrany, miejsce jego ciemnoscia grozi.
Królowa widząc upadek,
Pragnie wejśc i zacząć rządzić.
Lecz nie ma gdzie,
Lecz nie ma komu.

Wszyscy polegli w walce o Nią,
Wszystko pochłonęła miłość głupoty
Skończyła się woda zycia dla mnie,
Odebrano sił w płucach,
Wykradziono Iskrę z serca
I dół zalano wodą, niegdyś wypełniony
Płomieniem Miłości, Zalano źródło
Które nauczyło oddychać Panią.
Lecz Ona nie odwzajemniła,
I dech straciła.

Wraz z Nim życie odeszło,
Barwy zabrał do grobu.
Niczym tyran odebrał Jej wiarę,
Jak jeździec śmierci pokazał kogo kochała.
Lecz cóż po miłości poźno odkrytej?
Jeśli byla przewodniczką śmierci.
Nikt nigdy nie ukochal mocniej,
Złote włosy Anioła Drogiego.
Nikt nie docenił równie dobrze,
Od młodzieńca, ofiary życia
Którego dosięgneła rozpacz z mieczem jeźdźca.

Berło zabrano, tron wykradziono,
Korona została, piętnem życia obdarowana.
Życia młodzieńca Miłością zgładzonego,
Odebrano mu duszę, Kochankę nad Kochanek Królową.

Diament nad ziemi wywyższony,
W myślach Jegi Święta została,
W sercu ukochana Twierdzą była.
Broniła mysla swoja nie wiedząc co sie dzieje,
Nie widząc tego czego broni.

Odebrana Kochanka, od miłości odepchnięta,
Nigdy nie zobaczyła wielkości radości młodzieńca.
Wieczorną porą wyrzekła,
" Kochał i kochać będzie,
Nie kochany za żywota,
W grobie Kochany stokroć mocniej.
Nikt bardziej od mych piersi,
Nie poczuje siły oddechu Jego,
Żadne serce miłości nie zazna
równie mocnej, gdyż miłośc umarła.

autor

kabet89

Napisany: 2007-07-17 Dodano: 2007-07-17 19:10:49

Ten wiersz przeczytano 389 razy

Oddanych głosów: 1

Rodzaj Nieregularny Klimat Smutny Tematyka Miłość

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie