Życie mnie trzyma...
Puść mnie Życie!
Nie trzymaj za kołnierz.
Przecież wcale nie muszę istnieć...
w szeregu życia stać...niczym żołnierz.
Puść mnie Życie!
Ja nie chcę żyć.
Nie chcę chodzić po brudnej ziemi,
w bezlitosnym świecie tkwić.
Puść mnie Życie!
Straciłam nadzieję i wiarę.
Nie widzisz, że wszystkiego nie ogarnę..
moje serce jest za małe.
Ja proszę a ty wciąż trzymasz.
Nawet nie wiesz jak mnie to złości,
i wiem, że nawet gdybym uklękła...
nie ugniesz się...bo nie znasz litości.
A tak na marginesie... Trudno...nie będę się z Tobą biła. Jeśli chcesz by tak było, niech będzie... ...mam żyć?...więc będę żyła!
Komentarze (0)
Jeszcze nie skomentowano tego wiersza.