Dylematy...

melancholijnie rozpływam się w ciszy
czy jest jeszcze czas???

poza spojrzeniem najmądrzejszych
poza dobrem najlepszych

gdzieś pomiędzy duszą a ciałem
utraciwszy priorytety egzystowania 24 godziny na dobę

zamykam rozkwitnięty kwiat paproci
w dłoni niegodnej nieba

w kokonie myśli
rodzących się wewnątrz
ograniczających zewnętrzne działanie
pozwalam zapominać o sobie

sama sobie niezrozumiałymi gestami walcząca z życiem

sama sobie nieumiejąca odpowiedzieć...

kochająca krople porannej rosy
przytulone do odbijających światło delikatnych prób najstarszych tkaczy...

płatkiem róży ocierająca łzę...

spadając w przepaść...może zrozumiem...

autor

loken

Dodano: 2008-07-18 11:50:34

Ten wiersz przeczytano 395 razy

Oddanych głosów: 2

Rodzaj Bez rymów Klimat Melancholijny Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie