Życie na złom...

Jak już kilka osób przede mną napisało - święta
prawda.
Po przeczytaniu wiersza zadaję sobie pytanie - czym
jest człowiek wobec śmierci? ;)

Mając do wyboru być i mieć wybieram być.

Dzień Dobry - już pierwsza zwrotka mnie rozbawiała -
no z tego wiersza to powinna być pieśń powitalna przed
każdą mszą niedzielną :)) a najgłośniej powinni
śpiewać ją biskupi . Bardzo interesujący wiersz :)
pozdrawiam

Święta prawda jeno ;) /- mniej żal mu z tego świata
się zbierać.

wszak mniej jest przykro - to mówię Wam/ zamień to
jedno MNIEJ.

Nie jest tak źle....na złom to jeszcze nie my ...o
nieeee...ciekawy zapis przemijania...brawo
Ryszardzie...pzodrawiam

"towar zużyty oddać na złom..." świetne określenie,
takie adekwatne.
Pozdrawiam...

Każdy z nas zejdzie z tej "sceny", oby jak najdlużej
kąpać sie w słonecznym blasku zanim "zardzewiejemy"

prawdziwie życiowy wiersz,
Ładnmie napisany, pozdrawiam.

tak, oby dane było nam umrzeć ze starości... a teraz
żyjmy... mimo przeciwności... ;-)

zdrowie na wagę złota...choć w życiu zło się miota....
ładnie poprowadzony wiersz... pozdrawiam

Prawda zawarta w wierszu, mimo wielu zabiegów nasze
starzejące się ciało i tak w końcu obróci się przeciw
nam. Dobry wiersz ;)

Gdyby życie,chodzi mi o to co otacza nas,miało twarz i
ciało skopałabym je i dała z plaskacza,bo to ono
wyniszcza człowieka.Pozdrawiam.

dokładnie tak. Najpierw trzeba się 'zużyć'
doszczętnie. +

haha dobre i prawdziwe, na coś trzeba umrzeć (jedyne,
co mnie przeraża to samotne gnicie tego towaru przed
ostatecznym złomowaniem)