Życie przerośnięte fałszem...:(

Z lękiem spoglądam na prawdę, bo już nie wiem która prawda jest prawdą...

Z ufnością patrzę w oczy drugiego człowieka
Z nadzieją,że tym razem nie wbije ostrza kłamstwa
W moją naiwność...

Tyle już fałszywych wspomnień za mną
Tyle czasu od nich minęło a ja wciąż pamiętam
O szczęściu płonącym i gasnącym w zwierciadle prawdy

Dlaczego tak się dzieje? że prawda nie jest mi dana
Kłamstwo jest mym przyjacielem
Choć brzydzę się i nim gardzę...

Znowu zaufałam w kolejne ludzkie istnienie
Z głębokim przekonaniem, że tym razem warto
Że na pewno dostrzegłam szczerość i prawdę

Tak mało wiem o Tobie choć moje sny
Zdradzają czarne scenariusze
Pomimo wszystko jestem z Tobą
Z ufnością wierzę, że odkrywam Cię wciąż na nowo

Bez fałszu tworzę obraz Twej osoby
By mieć siłę dalej wierzyć, że porzucisz moc
Tajemnic...

Ktoś kiedyś mnie porzucił bo za dużo o mnie Wiedział,wystraszył się bo o sobie niewiele
Powiedział

Teraz Ty chowasz prawdę,a ja się boję coraz Bardziej, że to moje sny zdradzają historię
O Twoim życiu...

Boję się co jeszcze się zdarzy
Co zdołam odkryć o Tobie i co z tego będzie Ważne
Z czym sobie poradzę, a co mnie przerośnie?

W tym trudzie naszej miłości
Idę by szukać prawdy...

Niech zaufanie będzie rozsądne, tak wiele jest do stracenia... a mimo to nie potrafię żyć inaczej...

autor

słoneczko21

Napisany: 2008-08-20 Dodano: 2008-08-21 00:02:27

Ten wiersz przeczytano 519 razy

Oddanych głosów: 4

Rodzaj Nieregularny Klimat Dramatyczny Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie