Życie to dramat- zawsze kończy...

Zawsze jesteś sam-otny. Zawsze...

Urodzona gdy pierwsze ptaki śpiewają.
Rodzice szczęśliwi,że tak piękną córę mają.
Rosła jakby na drożdzach była.
Uznanie ludzi zdobyła.
Z wiekiem uroki piękności dawały.
Do dziś piękne zielone oczy zostały
w pamięci.Ta co wspinała się po drzewach,
ta co piękności wiele widziała w mewach.

Lecz przyszedł czas pogardy,smutku godzina.
Ostatnie serca bicie wybiło.


Do dziś nikt nie wie dlaczego?
Dlaczego ta dziewczyna dnia pierwszego,
jesiennego na życie targnęła?
i do czary śmierci skoczyła?
Czyżby uznała,że już jej godzina
wybiła?
Co myśli splątało?
Co jej młode życie pogmatwało
tak,że wyboru nie miała?

A może po prostu...Była sama...?

autor

Anna

Napisany: 2006-11-25 Dodano: 2006-11-25 20:23:02

Ten wiersz przeczytano 489 razy

Oddanych głosów: 9

Rodzaj Rymowany Klimat Smutny Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie