Życie to nie bajka.
Myślę,że zrozumiesz treść wiersza...
Różne stworki i zwierzęta,
rozbiegały się po lesie
i nie boją się niczego,
słońce im pomyślność niesie.
Skrzat co to się za drzewem chowa,
uśmiechając się bez słowa.
Piękna łąka słoneczników,
kołyszących się od wiatru,
jakby wiatr piosenkę śpiewał
bo gdzieś w dali słychać drzewa.
Ptaki lecą,
robiąc koła
bo ta bajka jest wesoła
ale jest w niej coś smutnego.
To samotne stare drzewo,
stoi samo na polanie,
gdzie nic nie ma,
czy zająca,czy też skrzata,
czy polnego nawet kwiata.
Opuszczone,tak samotne,
jest(gdy dotknę)takie mokre.
Przytuliłam się do niego,
no i pytam...
"Drogie drzewo czemu jesteś tak samotne
i w dodatku takie mokre"
Potrząsnęło gałązkami
i zakryło się listkami.
Teraz wiem czemu płakało
bo się Wierzbą nazywało.
...mimo iż dziwnie wyraziłam myśl, chodzi mi o to, że w bajce tak jak w życiu, raz nad wozem a raz pod.
A_g_u_n_i_a
Komentarze (0)
Jeszcze nie skomentowano tego wiersza.