życie to poezja
odkurzamy starocie... ciąg dalszy...
gdy siądę na progu swej chaty
i w myślach się mocno zagłębiam
co kłębią się właśnie w mej głowie
to wiem że to tylko poezja
to ona mi myśli nasuwa
te które posiedzieć nie dają
tak rwą się jak konie do przodu
i ciągle przed siebie gdzieś gnają
wygoni na spacer do parku
na łono natury, przyrody
i myśli radosne podsuwa
nie szkodzi że wiek już nie młody
popatrzysz na radość młodzieży
na młodość co kwitnie jak kwiaty
od razu zapomnisz o wszystkim
na duszy się staniesz bogaty
a radość do serca się wleje
zaniknie życiowa opresja
i piękne wspomnienia powrócą
jak wraca do ciebie poezja
podsunie ci wątek przedziwny
że nawet zapiszesz niektóry
szalone marzenia podpowie
by sercu zadawać tortury
więc trzeba ją brać na poprawkę
to może chwilowa amnezja
albo gdy tak pięknie powiemy
dopadła cię właśnie poezja
lecz bez niej jest życie nijakie
barwione tą zwykłą szarością
to ona mu daje uroku
i często napełnia miłością
Tomek Tyszka
2 08 2012 Hull
Tomek Tyszka
Komentarze (36)
To prawda,że ta poezja życie umila i ubarwia,
bardzo ładnie o tym Tomku
napisałeś.
Pozdrawiam Cię ciepło
Miłej niedzieli życzę :)
Tomku, dziękuję za piękny wierszowany komentarz :))
Nie smucę się w 'tym temacie' jednak przyznam ,że od
jakiegoś czasu częściej zastanawiam się nad tą kwestią
[ja też jestem 1958 ]
Pozdrawiam serdecznie i dziękuję za Twój niezmienny
optymizm, jest budujący :))
Piekny rozmarzony wiersz,pozdrawiam serdecznie
Jak zawsze ciepło z mądrością i optymizmem :)
Tylko poezja i aż poezja.Pięknie
rozmarzyłeś.Pozdrawiam serdecznie:)
Życie bez poezji byłoby uboższe...
Pozdrawiam i dobrej nocy życzę:)