Życie za jedno zdanie

Siędzę na dworcu
Patrzę na cierpienie-praw ludzkich bezczelne pogwałcenie.
Czy morza krwi,gruzy i zgliszcza krzyczeć potrafią?
Czy Ci co to przeżyli wszystko od nowa naprawią?
Ile trzeba siły,by zniszczyć ciezką człowieka pracę...
Ile trzeba godności,by każdy z NICH powiedział sobe " ja też to wtedy stracę"!
Po co Bóg nauczył nas tworzyć,
skoro wiedział,że człowiek nie nauczy sie tego bronić..

Łzy do oczu napływają,
Myśli ciągle uciekają,
A ja czekam na pociądu światło,
-Pociąg do nieba bram-,
Bo też me życie z ręki cudzej zdasło,
Gdy śmiałam powiedzieć,że człowiek nie jest nigdy sam!

autor

marzycielka_18

Napisany: 2006-08-06 Dodano: 2006-08-06 12:37:37

Ten wiersz przeczytano 474 razy

Oddanych głosów: 6

Rodzaj Rymowany Klimat Dramatyczny Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie