***Życie znowu cios zadało
Wiersz z dna szuflady :)
Życie znowu cios zadało
Same tragedie, żadnego szczęścia.
To uderzenie bardzo zabolało,
Wyrwało radość i miłość z serca.
Pragnę pogrążyć się w pustej ciemności,
Nie czuć już żalu, nie czuć niczego,
Bo brak w mym sercu choć małej radości,
Mówią by kochać, ja nie czuję tego.
Ma dusza raniona tysiącami razy,
Oczy tak puste jak puste me serce.
Muszę się przemóc by nie czuć odrazy,
Tą duszą… tym zepsutym sercem.
Pragnę nóż ostry zacisnąć w mej ręce
I pchnąć szybko, celnie w to serce.
Krew się poleje, ból ostatni poczuję,
A potem w cudowną nicość poszybuję.
Dlaczego tak bardzo brak mi odwagi,
Aby zakończyć ten żałosny byt?
Życie bez uczuć to życie bez sensu,
Ale żyć trzeba, cierpieć i gnić…
Komentarze (0)
Jeszcze nie skomentowano tego wiersza.