Życiowy kocioł.

Życie nam takie smaczki daje,
że nic innego nie zostaje,
jak przyjąć je, i jakoś trawić,
choć można przy tym się udławić.

Bo są to dania ciężko strawne,
najczęściej tajne, i nie jawne,
też trudno wiedzieć, co tak jemy,
i czym, o zgrozo się trujemy.

Albo ratować nas kto będzie,
gdy tajemnicy pełno wszędzie,
a menu z jadłem gdzieś przepadło,
w które wpisane było jadło.

Kucharz też milczy, no bo musi,
jakie specjały tam udusił,
a zresztą nawet, kucharz który,
zdradził by swoje receptury.

Na koniec można się pocieszać,
że winien ten, co wszystko mieszał,
bo jak to w życiu, o przyczynie,
najmniej wie ten, co zawsze winien.

autor

Grand

Napisany: 2007-08-29 Dodano: 2008-01-11 09:37:40

Ten wiersz przeczytano 395 razy

Oddanych głosów: 7

Rodzaj Rymowany Klimat Pesymistyczny Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie