*** [dusza uwięziona w ciasnej...
dusza uwięziona w ciasnej klatce
spojrzeń
milknąca szanta drży na ustach żeglarza
drzewo uschnięte na krajobrazie
wspomnień
- takie zapomnienie już cię nie przeraża
niczyja łza w tobie litości nie budzi
nie marzysz, gdy gwiazda spadnie gdzieś na
ziemię
odrzucasz człowieczą potrzebę miłości
nie znasz twarzy innych, widzisz tylko
siebie
tęczy nad swą głową już nie zauważasz
złowrogie i zimne jak lód są twe ręce
przestałeś pamiętać, jak wygląda
szczęście
szukając rozumu utraciłeś serce...
Komentarze (10)
..oj często dusza nie słucha rozumu.....a przy tym i
serce...inaczej bije...
Marzenia...milość ...i nadzieja.Więc trzymaj to
wszystko i idź droigą szczęścia nie zatrzymując się
Wielu takich ludzi w zyciu, widza tylko swoje "Ja" -
innych nie dostrzegaja. Przeslanie wiersza takie
prawdziwe, takie dojrzale w swej tresci. Serdecznie
gratuluje.
wiersz budzi refleksje i zatrzymuje.
Ulka napisałas dojrzale..podoba mi sie.
egoizm, jest wskazany, jako swojego rodzaju obrona,
ale zbyt nadmierny odczłowiecza ...
Choc wspomnienia bywają bolesne i zraniły serce
trzeba przywrócić marzenia, uczucia...bo po czasie
rany sie zabliźniają i nie ma po nich śladu...
dość sugestywnie i wprost, szczerze o człowieku
bliskim zapewne,ale który stał się daleki(ciekawe czy
z własnego wyboru)dobrze oddałaś w wierszu własne
spostrzeżenia.
Wiele można utracić w pogoni za rozumem... Stawiamy go
na cokół, zapominając o uczuciach. Tylko, że kiedy
przyjdzie się rozliczać z życia, może się okazać, że
je zmarnowaliśmy. Ładny, refleksyjny wiersz.
Cały wiersz zasługuje na zatrzymanie sie nad treścią,
przesłaniem a /przestałeś pamiętać, jak wygląda
szczęście
szukając rozumu utraciłeś serce.../ Święte słowa!