*** W POSZUKIWANIU PRAWDY ***

Bezradny spoglądam na ludzi Którzy tylko głowami kiwają W nich litość me słowo budzi Oni swojej duszy nie poznają Dlatego wierszem tak mówię Głoszę też w słowie pisanym Żeby to, co w duszy zakryte Zostało przez nas poznanym

W poszukiwaniu prawd życia ścieżki świata zdeptałem
Na wiele z zadanych pytań odpowiedzi szukałem
Mędrców rozpytywałem, uczonych w wiedzy zagajałem
Zadawalającej odpowiedzi od nikogo nie dostałem
Do ksiąg mądrych zaglądając przez światłych pisanych
Szukałem usilnie wyjaśnień dotąd mi nie znanych
U biegłych w sztukach tajemnych, magii czarnej, białej
Wierzeniach ludów antycznych, w populacji całej
O sens istnienia człowieka daremnie się dowiadywałem
A zaspokojenia głodu duszy z nikąd nie doznałem
I umęczony wróciłem do miejsca z którego wyruszyłem
Zniechęcony fiaskiem wędrówki, głowę zwiesiłem
Nagle coś we mnie zagrało... wtem doznałem olśnienia
Wstałem pełny energii... coś miałem do zrobienia
Otwarły się w mych myślach komórki dotąd zamknięte
Zasłony szczelnie zakryte opadły, choć niechętnie
Jak jasną błyskawicą z niebios cała prawda się objawiła
Bo ona na dnie mej duszy, zawsze ukryta tam była
I nie szukam już odpowiedzi w żadnej księdze mądrości
Gdyż w Nas są zawarte prawdy o ludzkiej godności

Moje słowa... z duszy płyną wezbranym strumieniem Moje słowa... wypełnione najczystszym pragnieniem Moje słowa... we wszechświecie głośno pobrzmiewają Moje słowa... ludzkim duszom dziś spokoju nie dają Napisany Warszawa dnia 22.02.2007r.

autor

HERMES

Napisany: 2007-02-22 Dodano: 2007-02-23 00:01:35

Ten wiersz przeczytano 622 razy

Oddanych głosów: 48

Rodzaj Rymowany Klimat Optymistyczny Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie