Samotny w tłumie
Można być samotnym
Choć się jest wśród ludzi
Zda się, że najbliższych
A wątpliwość budzi
Wszak jak w każdej sprawie
Nie ilość się liczy
Lecz przyjazny człowiek
Co słucha, nie skrzyczy
Który umie dotrzeć
Do tej krnąbrnej duszy
A ważąc jej słowa
Czasem się i wzruszy
Gdzie jest taki człowiek
Nie widzę… nie słyszę…
Czy się choć urodził?
Niech do mnie napisze
Niechaj więc ta prawda
Litości nie budzi
Zrozumienia pragnie
I największy z ludzi
autor
Adelaa
Dodano: 2018-10-18 20:47:41
Ten wiersz przeczytano 982 razy
Oddanych głosów: 25
Aby zagłosować zaloguj się w serwisie
Komentarze (30)
Udany wiersz pozdrawiam i zapraszam do mnie :)
pozwoliłem jeszcze raz zajrzeć po Twój wiersz. pewnie
nie wiersz, więc informuję, że pod poprzednim wierszem
"Po drugiej stronie ciszy" zapalaliśmy światełka dla
Bejowych nieobecnych. gdybyś miała ochotę, to
zapraszam :):)
Pozdrowienia dla krnąbrnej duszy przesyła
przyjazny człowiek :)
To prawda, że łatwo zagubić się w tłumie i być w nim
samotnym, a nawet w rodzinie można tę samotność
odczuć, niestety.
Serdeczności ślę Adelko, oby tej samotności /nie z
wyboru, bo i taka czasem bywa/ było jak najmniej.
Miłej niedzieli Tobie życzę Adelko :)
Życiowo :)
Samotność ma kilka twarzy, nie zawsze dobrze
ukazana...choć obok tylu przechodniów...
Pozdrawiam
Każdy pragnie zrozumienia, ale czasami ciężko pewnych
ludzi zrozumieć... Pozdrawiam serdecznie +++
piszę na Twój apel,
co wysłała dusza.
czytam Cię Adeloo
i zawsze się wzruszam.
pozdrawiam i jak zawsze bezskutecznie zapraszam :):)
to prawda, miłego dnia
Mądra refleksja.
Pozdrawiam:)
b. dobry, refleksyjny i prawdziwy w przekazie życiowy
wiersz:) pozdrawiam
cenna refleksja, bo zrozumienie to istota dobrego
współżycia.
Bardzo życowa smutna refleksja :(
W tułumie można z samotności umrzeć i nie zauważą :(
Pozdrawiam serdecznie Adeloo:)
Niby tłum a grupa samotnych,
bo każdy z osobna okrutnik.
Pozdrawiam Adelo, bardzo wymowny wiersz, siedzimy jak
ślimaki w skorupie.
Ładna życiowa refleksja niosąca życiową prawdę.
Pozdrawiam Adelo.
Marek