*** /szmacianej lalki/

Tak raz jeszcze czytam,
motyw lalki często spotykamy u Prusa czy Ibsena,
również w prozie,
tak człowiek czasem jest traktowany, tak jak ta
szmacina lalka, niestety, szkoda, że nie mogę dać
ponownie punktu za ten wymowny, poruszający wiersz.
Póki co nie dokopałam się do takiego, którego jeszcze
nie punktowałam, wczoraj mi się udało, ale to trudne.
Pozdrawiam, jak zwykle z podziwem dla talentu i
wrażliwości.

Porażający metaforyczny wiersz,
jak zwykle wielkich lotów,
pozdrawiam serdecznie, Wandeczko :)

Niezwykły wiersz ukazujący ciężki i okrutny los
niejednej "lalki" jak w życiu nikogo los nie
oszczędza...pozdrawiam ciepło Wandziu :)

życie często przypomina los szmacianej lalki, wersy
szarpią sercem czytelnika
pozdrawiam

Chianti, takie mamy, które przyszywają oczy i
uśmiechy, są największymi poetkami. Proszę, nie
zapominaj o tym :-)

hmmm...nie tylko szmaciane lalki mają zły los :(

Czasem zdarza się, że małe rączki podnoszą z podłogi
taką lalkę, odgarniają z jej buzi potargane włosy,
organizują kąpiel, z pomocą mamy zaplatają warkocze i
wiążą kokardy. Podają guziki, które- dzięki mamie-
zaczynają patrzeć, różowa nitka układa się w szeroki
uśmiech. A potem mijają lata, wspólne zabawy, tańce,
uśmiechy i sny...spokojne, trzymane za rękę.

bardzo dobry z głęboką refleksją ...czyż nie tak
wygląda życie ?
pozdrawiam :-)

Bardzo wymowny,dobry,życiowy
i smutny wiersz.
Miłego weekendu życzę:)

Ciekawa refleksja i metafory.Pozdrawiam:)

Czytałam kiedyś coś podobnego o szmacianej lalce.
Pozdrawiam

Czytałam kiedyś coś podobnego o szmacianej lalce.
Pozdrawiam

Smutna życiowa refleksja oparta
na historii zwykłej szmacianej
lalki.

Smutny bardzo los... ciekawe metafory, sporo treści.

Dziękuję, Izydo, że dostrzegłaś i napisałaś, że tu nie
(tylko) o lalkę chodzi. Dziękuję.