412.Podświadomość
cudownie
zanurzyć się w podmuchu
czerwonych myśli
co rozgrzewa wnętrze
w głąb duszy
by nie czuć
pustki
tylko drżenie
szepczących liści
zobaczyć jasność
i nie tańczyć
z wierzbami
one tylko płaczą
nie mam odwagi
marzyć
a jednak
usłyszałam
oddech
wiatru
autor
beano
Dodano: 2021-08-12 21:38:53
Ten wiersz przeczytano 2866 razy
Oddanych głosów: 45
Aby zagłosować zaloguj się w serwisie
Komentarze (77)
Piękne melancholijne wersy "a jednak usłyszałam oddech
wiatru", pozdrawiam ciepło.
Listonoszu
podizwiam Twój dobry słuch
;)
serdeczności
Usłyszałem ten wiersz..głęboko..pozdrawiam
Brzoskwinko
Pozdrawiam
:)
Dziadku Norbercie
Śliczne dziękuję
:)
Piękny wiersz Beato opisujący "urok" samotności. Też
przeżywałem takie chwile. Od piętnastu lat pomimo
mnóstwa problemów zdrowotnych jestem szczęśliwym
człowiekiem. Krzewy, drzewa w moim ogrodzie nie płaczą
tylko wraz ze mną i moją Lubą cieszą się życiem. Czego
z całego serca życzę bohaterce wiersza. Serdecznie
pozdrawiam życząc zdrowia, miłej niedzieli i udanego,
radosnego nowego tygodnia :)
melancholijny, rozmarzony
usłyszeć oddech wiatru i szum liści wtedy nie czuć tej
samotności :)
miłej niedzieli :)
Aniu
buziale
podmuchem wiatru dostarczane
:)
sisy
jak zawsze jesteś kochana
TY i Twój awatar
:)
Tesso
serdeczności dla Ciebie
i Twojej wrażliwości
:)
Asie
158 do górnych półek
nie pretenduje;)
na moje oko
chłodniej w cieniu
dziękuję serdecznie
w swoim imieniu:))))
Małgosiu
:)
Ależ mnie "rozmelancholił" Twój wiersz. Piękny!
Pozdrawiam serdecznie :)
górna półka! tak trzymać!
pozdrawiam :)
Subtelny piękny wiersz, samotność jest taka
trudna...Serdeczności Beatko :)