419. Czas pożegnań

Jesień nastraja trochę smutkiem, wtedy liczy się
straty i jakoś niepokój się wkrada do serca:):) piękna
liryka:)

krzemaniu
ślicznie dziękuję
miłej niedzieli
:)

Twoje oczy'
bardzo dziękuję

amaroku
:)

Wenuś
dziękuję za zajrzenie,
pozdrawiam niedzielnie

Chwilowe przygnębienie nie oznacza, że nie będzie
lepiej, gdy smutny nastrój minie, powróci uśmiech a z
nim chęć i energia do życia.
Beatko, pozdrawiam serdecznie :)

Niezwykły i subtelny wiersz.

Śliczny smutek:(

Powiało jesienną melancholią. Miłego dnia beano:)

Krucha jesień, a może kruchy człowiek?
Zamyśliłam się Beatko.

smutek

Wiersz dobrze napisany i smutny,
sądzę, że jest swego rodzaju
spersonifikowaną odmianą jesieni...
Dobrego wieczoru życzę, Beatko.

Myślę, że tu nie tylko o jesień chodzi... a bardziej o
przetrwanie jesieni. Odbieram ten piękny wiersz jako
przenikająco smutny. Pozdrawiam ciepło, z
podziękowaniem za tak miłe odwiedziny.

Piękny, poruszający wiersz. Jesień też ma swoje uroki.
Serdecznie pozdrawiam.

Beatko,

Pięknie ujęty smutny odcień jesieni.
Nic to... taki nastrój dopadł, lecz się zmieni. :)

Tytuł przytłoczył... trochę.

Pozdrawiam ciepło :)