(5) Porą zimową

Byłam dziś na brzegu otulonym zmierzchem,
Rzeka w szkle zamknięta zatrzymała oddech,
Nad jej zimną taflą Licho przemarznięte,
Rozcierając dłonie odczyniało modły.

W jego wielkich oczach widziałam nadzieję,
Znad zwojów szalika wychuchaną mgiełkę.
Niosła się z wieczorem rozbujanym wiatrem
Lekką smużką ledwie, jak dym kadzidełka.

I jakby magnolii rozedrgana nuta,
Nasyciła przestrzeń wraz z krótkim westchnieniem.
Licho przykucnęło. Cicho i z pokorą
Położyło palce na uśpioną ziemię.

Mamrocząc zaklęcia i rysując znaki,
Prosiło o wiosnę i cieplejsze noce.
Dzień się krył za lasu postrzępionym murem,
Kładąc wokół cieni coraz gęstszych koce.

Licho w czerń wlepiło roziskrzone ślepia,
Wypatrując drogi, podreptało dumnie
do swojego kąta. A może do marca,
na skrzypiącym strychu zatrzyma się u mnie?

autor

Ewiann

Napisany: 2023-01-13 Dodano: 2023-02-24 09:07:51

Ten wiersz przeczytano 638 razy

Oddanych głosów: 10

Rodzaj Rymowany Klimat Melancholijny Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie