Alchemia uczuć
Alchemia uczuć w nas zmieszana
Miłość połączona z nienawiścią
Smutek z wielką radością
Naraz feria ich była nam dana
Kochać pragnieniem największym
Dni szczęśliwych tak wiele mamy
Radości łzy tak rzadko roniwszy
O złych chwilach zapominamy
Niepamięć roztacza pustkę wieczną
W serca zakamarki sie wdziera
Wspomnienia pośpiesznie zabiera
Przycisza miłości symfonie dzwięczną
A gdy muzyka wygaśnie
Tylko szept smutny słychać
Ciebie jedynie pragnę kochać
A zarazem nienawidzić dozgonnie ...
autor
hanek
Dodano: 2008-04-13 11:55:38
Ten wiersz przeczytano 566 razy
Oddanych głosów: 2
Aby zagłosować zaloguj się w serwisie
Komentarze (3)
Wiersz ładny, ale pomimo to, rzeczywiście przydałoby
się więcej metafor. pozdrawiam ;)
A mi się niesamowicie podoba, aaale może ja się nie
znam. Według mnie klimat jest ujęty świetnie. Można
się tylko wczytac i zachwycic...
dobry. Lecz postaraj się wyrażac uczucie i klimat
wierszu nie tylko przez słowa...