apokryf

Gdy litością rozmaże się cały horyzont
I zabierze mnie tam gdzie nie ma już niczego
Wspomnieniem wrócę do jasnego nieba
Zieleni wiosny z marzenia sennego

Zapalę lampę na ciemnym tarasie
Rozjaśnię ścieżki wszystkim dawnym lękom
Niech drogę znajdą do wspomnień niechcianych
Znudzone siądą obok płacząc cichuteńko

Zapomniane żale, troski pogubione
Czernią liter na białym papierze rozlane
Może już jutro będą znalezione
I na wieki w mej duszy spoczną roztrzaskane
3 lipca 2011

autor

Stell

Dodano: 2011-07-04 11:16:25

Ten wiersz przeczytano 736 razy

Oddanych głosów: 5

Rodzaj Rymowany Klimat Mroczny Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie