Aporia

Rozpuszczam się w twoich dłoniach
w tych oczach widzisz więcej
niż słowa mogą wyznać

Czuję ciężar zbliżającej się nocy
to moje własne piekło
zamykające się drzwi w głowie

Powiedz, że nie wracasz do domu
chcesz zobaczyć cały świat
poczuć pod stopami ziemię
nasycić oczy prawdziwym życiem

Stoję przed obliczem strachu
muszę przyznać słabość
chcę czuć, być człowiekiem
ale to mnie niszczy

Ślepo podążam za tym
co mam nadzieję, że uratuje
moje dawno sczerniałe serce

autor

Andie122

Napisany: 2017-11-14 Dodano: 2017-11-14 20:22:47

Ten wiersz przeczytano 519 razy

Oddanych głosów: 3

Rodzaj Bez rymów Klimat Melancholijny Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie