Ars Poetica II

"Trzeba pisać rozpędem pióra, nie szukając słów" J. P. Sartre

Wiersz się skrada po cichutku
Leciutko muska drzwi końcem wersu
Przestraszona wyczuwając jego bliskość
Chowam go w jak najdalszym
Zakamarku duszy
Chociaż świadoma jego potrzeby
Waham sie przed pełnym przyjęciem
go do siebie
Lęk przed nieudany ubraniem myśli
Paraliżuje płynność słowa
Chaos wspomnień, smutków i nadziei
Wypełnia mój umysł
Czekam na natchnienie, na drogowskaz
Wśród plątaniny ścieżek
Gdzie mój przewodnik, moja gwiazda...?....
Rozświetlająca mrok pustyni świata
Codziennie wypełnionej innego koloru piaskiem

autor

Ropuszka 13

Napisany: 2007-04-12 Dodano: 2007-04-12 21:37:59

Ten wiersz przeczytano 498 razy

Oddanych głosów: 5

Rodzaj Biały Klimat Melancholijny Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie