Ballada o murzynku i złotej rybce

To tak dla przekory...

Pewien murzyn kędzierzawy
Łowił ryby – dla zabawy.
Łowił ryby w rzece Kongo
Trawiąc antylopę bongo.

Był wyspany, najedzony
(Obiad mu zrobiły żony).
Uprawiając rekreację
Łowił rybki na kolację.

Łowił rybki prymitywnie
I technicznie raczej dziwnie:
Wędka z kija, spławik z kory.
- Natura ma swe walory.

Było to w południe chyba,
Blisko gdzieś plusnęła ryba,
Kij się wygiął wielkim łukiem.
Wędka pękła w wielkim hukiem.

Patrzy murzyn zaskoczony,
Na haczyku zawieszony
Dziwny okaz podskakuje.
- Nietypowo połyskuje.

W głowie błyska mu myśl szybka:
„Niech ja skonam! Złota Rybka!
A to się dzisiaj zabawię!!!
A także finanse poprawię.”

Rybka, jak to w bajkach bywa,
Po przygodzie ledwo żywa,
Rozwija swą elokwencję.
Zaczynając konferencję:

„W ramach ochrony przyrody
Wypuść mnie proszę do wody
A ja ci wdzięczna szalenie
Spełnię twe jedno życzenie”

Murzyn, jak to bywa w bajkach,
Poskrobał się najpierw po jajkach.
I nie kryjąc zaskoczenia
Zgłasza swoje zastrzeżenia.

„Zawsze tak dawniej bywało,
że życzeń nie było tak mało.
Jestem tym srodze przybity,
Że mi obcięłaś limity.”

„Kiedyś były trzy życzenia”,
Mówi rybka od niechcenia.
„Ale niedawno niestety,
Zmieniły się priorytety.

W związku ze wzrostem zaludnienia
Oraz intensywnością łowienia
Dokonano ograniczeń
Odnośnie limitów życzeń.

Życzeń tych musi być mało,
O wiele mniej niż bywało,
Bo dyrekcja, z jej problemami,
Zalega z zamówieniami.

Wyjaśnię ci prościej, mój miły:
Ten problem nie jest zawiły.
Bywają, co prawda promocje,
Lecz dzikie wzbudzają emocje.

Tam gdzie jest inflacja
Obowiązuje segregacja:
Dla białych – jest po sprawie,
Dla czarnych – po zabawie.

Czarnuchem jesteś niestety
Więc przestań robić kuplety
Nie szukaj w całym usterek
I nie pchaj się przed szereg.

Już mi brakuje siły;
Zostawmy ten temat niemiły.
Mów co chcesz mój złoty
I bierzmy się do roboty”.

Myśli murzyn: „Mam już życie,
Które spędzam należycie.
Co mi może dać ten śledź,
Co bym mógł naprawdę chcieć.

Nic już więcej mi nie trzeba,
Mam chatynkę, bochen chleba,
Ciepłe żonki, zawsze chętne
I cudownie wręcz ponętne.

Co mi może dać ten śledź,
Co bym mógł naprawdę chcieć.
Jedyny mój pomysł śliczny,
Abym był ekologiczny.

Słuchaj rybo mnie uważnie,
Postanawiam więc odważnie:
Niech natura rządzi światem!!!
Chcę być tylko Dzieckiem-Kwiatem.”

Ryba nieco pomyślała,
Po chwili poweselała.
„Nie kręć się tylko, mój złoty!”
I pyskiem cap! – za klejnoty!

Murzyn zdrętwiał zaskoczony,
Ale stoi niewzruszony.
Zamachnął się nasz filecik
Płetwą ostrą jak lancecik.

I ku jego alternacji
Całkowitej amputacji
Dokonuje w jednej chwili
- Co wy na to moi mili?

Murzyn wrzeszczy wniebogłosy,
Aż prostują mu się włosy:
„Nie takie miałem życzenie.
Skrzywdziłaś mnie szalenie.

Nic złego ci nie zrobiłem
I na to nie zasłużyłem.
Chciałem wpuścić cię do wody,
Nie doznałaś żadniej szkody

Jak pokażę się w mej chacie
Jak wykażę się na macie.
Co ja powiem żonom w domu,
Nie ma zastąpić mnie komu.

Na to rybka tak zagada:
„Reklamować nie wypada,
Ani też wylewać łez:
Jesteś teraz – » Czarny Bez «...”

autor

bg54

Napisany: 2008-12-06 Dodano: 2010-07-10 01:24:27

Ten wiersz przeczytano 1030 razy

Oddanych głosów: 10

Rodzaj Rymowany Klimat Obojętny Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie