Ballada o trzech ludziach

Pewien człowiek sobie spokojnie żył,
Jednak życie ulatywało mu między palcami.
Odchodziło w niebyt niczym drobny pył
Targany lęku podmuchami...

Był też drugi, co twardo na ziemi stał.
Innych i siebie wyjątkowo cenił.
Ciężki kamień w swych rękach miał,
Co w jego nagrobek się zmienił...

Był jednak jeszcze człowiek trzeci
Nękany wiecznym niepokojem.
Zerwie on kajdany, do góry wzleci
I upomni się w końcu o swoje...

autor

romantyk123

Napisany: 2014-12-04 Dodano: 2014-12-07 01:57:09

Ten wiersz przeczytano 532 razy

Oddanych głosów: 3

Rodzaj Rymowany Klimat Refleksyjny Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie