bezsenność miłości.

Dzisiaj znowu nie zasnę z miłości,
strzępki rzeczywistości szarpiąc nerwowo,
by znów znaleźć się w twoich ramionach.
Bo tak chciałam zrozumieć każdy twój ruch,
znać cie dokładnie na pamięć,
nie dostrzegać zła w słowie.
Zaszczuta wyzbyłam się więc siebie
usprawiedliwiając to potrzebą kochania,
oddałam się bezgranicznie i bezinteresownie.
Zdradziłam samą siebie...
Brzydzę się sobą i wstydzę że znam prawdę,
a nie umiem postępować inaczej.
To przez nadzieję, bo umiera ostatnia,
boli spojrzenie w lustro, nawet wspomnień,
niemożliwością jest spojrzenie prosto w oczy.
Tak trwam, zawieszona
między strzępkami rzeczywistości
a złą muzyką dającą nadzieję,
że wyzbywając się siebie
TO wróci. Że COŚ się zmieni.
Już wiem, że dzisiaj znowu nie zasnę z miłości,
strzępki rzeczywistości szarpiąc nerwowo,
by znów znaleźć się w twoich ramionach.

autor

raisa

Dodano: 2010-02-25 21:29:14

Ten wiersz przeczytano 748 razy

Oddanych głosów: 1

Rodzaj Bez rymów Klimat Smutny Tematyka Miłość

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie