Błędna aluzja.

Błędna aluzja.
Uciekam...
Tak boję się tych złowrogich wspomnień.
Miłość ponad wszystko inne.

Czemu wierzyć mam, że teraz będzie lepiej?
Skoro wszystko inne, wokół wymiera...
Tak po prostu.
Znika bez wytłumaczenia.

Nie pomagasz mi.
Zniknij. Po prostu odejdź... Rozpłyń się.
Jak ta czekolada na ławce latem.

Grzywka spada na twarz, przykrywa oczy,
ukrywa oblicze.
Nie chcesz mnie znać.
I nie rób ze mnie głupiego palanta.
Bo choć połowa mojego mózgu zalana czerwonym kiślem on funkcjonuje.

Ja jestem Panią.
Panią kowalką.
Kowalką losu.
Swojego własnego.

I nie proś o więcej.

autor

priorytet (;

Napisany: 2007-03-04 Dodano: 2007-03-05 20:08:44

Ten wiersz przeczytano 428 razy

Oddanych głosów: 2

Rodzaj Bez rymów Klimat Obojętny Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie