Cienie miasta

Z domów wychodzą pojedyńczo
Jak słowa z ust poety
Spieszą się dokądś ciągle milcząc
Jakby szli do kobiety

Labiryntami ulic miasta
Znanymi podwojami
Raz postać a raz cień wyrasta
I wciąż i wciąż są sami

Dokąd prowadzą szybkie nogi
Gdzie cel jest gdzie kierunek
Jakie przekroczą dzisiaj progi
Kto poda poczęstunek

I nagle chwila zawahania
Na lewo iść czy w prawo
Przechodzę obok więc się kłaniam
Wzruszeniu czyiś ramion

Zanim rozpoznam czy zrozumiem
Czas próby znowu minął
A on tymczasem w gęstym tłumie
Bez śladu się rozpłynął


Gregorek, 22.9.22

autor

return

Napisany: 2022-09-22 Dodano: 2022-09-23 15:30:08

Ten wiersz przeczytano 675 razy

Oddanych głosów: 5

Rodzaj Rymowany Klimat Refleksyjny Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie