w cieniu nocy
znowu uciekam jak z nieswojego domu
po cichutku życie zwijam
telefon zabieram po kryjomu
po co na co komu jak niczyja
w ciemnych oczach kropla broczy
łzy ocieram żal tu został
przy księżycu jasnej nocy
dojrzę w cieniu twój piedestał
obnażoną z uczuć karmę
pozostawię w środku samą
z zastygniętą lawą czarną
co skrzydła podcięła ostrą plazmą
autor
Sabina Gancarz
Dodano: 2015-01-18 12:22:46
Ten wiersz przeczytano 980 razy
Oddanych głosów: 22
Aby zagłosować zaloguj się w serwisie
Komentarze (27)
Witaj Sabinko, przyszłam nadrobić zaległości i
poczytać Twoje wiersze.
Niech smutki idą precz, bo życie jest za krótkie, aby
tracić na nie swój drogocenny czas. Serdecznie
pozdrawiam.
Piękny, pełen emocji wiersz-pozdrawiam
Smutno bardzo, ale kiedyś musi zaświecić słońce i tego
Ci życzę, Sabinko-pozdrawiam ciepło
Oj życie nasze życie
czasem się wiedzie w niebycie
Pozdrawiam a wiersz dobry.
świetny, pisany emocjami wiersz...smutny, ale jeszcze
słoneczko zaświeci:) miłego dzionka
Bardzo smutno,oby te łzy jak najszybciej wyschły.
Tulę i uśmiech do kolekcji dodaję.
Wszystkiego dobrego Sabinko:)
Oj, Sabinko. Buzieczki na picieszenie:-) :-) .
Dobranoc
Dzięki wielkie za odwiedziny i komentarze
dobrej nocy życzę paa
Przesyłam uśmiech, bo dosyć już smutku:-)) Pozdrawiam
Sabinko:-)
ach ta noc ukrywa smutki w swoich skrzydłach
optymistyczny smutek i to cieszy
zmysłowo
pozdrawiam
Ech :( smutno. Lecz widocznie tak miało być.
pozdrawiam
Wielki smutek
Wiersze smutne sa potrzebne, bo
często wyrażają nasze stany w danej chwili i dlatego
az pachną autentyzmem, a takie lubię. Najbardziej
podoba mi się pierwsza zwrotka.
smutno, ale po smutku moze byc tylko weselej
pozdrawiam:)
uśmiechnij się
bo lepiej tak niż w smutnym dołku trwać
pozdrawiam:)