Cisza

R.F.

Błękitem porośnięty las mojego dzieciństwa
Czemu nie działają za młodu wypowiedziane zakleństwa
Ciemne chmury wiszą nad nie wywołaną kliszą
Czerwone Morze bólu, rzeki łez, strumienie krwii
Książe ciemności jak cierń w mym sercu tkwii
Stare cmentarzysko niczym uczuć wysypisko
Otwarte rany krwią sączą się nadal
Skorupa bestii jest nie do przebicia
Pokonam bestie lecz nie za tego zycia
Mam dusz kilka jeszcze do zabicia
Mam przyjaciół jeszcze kilku do zdobycia
Cóż z tego jak me ciało zła bestia oplata
Drzemie w najciemniejszych górach zaświata
Ten zapach ten świt te widlaki te dwa anioły
Wykopałeś już miejsce swego spoczynku
Tą czarną ziemię którą otulą potem Ciebie
Wyrzucasz na bok jak najdalej siebie
Czujesz ten zapach, ten wzrok spogląda w głąb duszy
Kim są słudzy czym się kierują czym się motywują
W czarno-czerwonych habitach wiszą na krzyżu
Choć tego nie wiesz wiszą w pobliżu
Magia życia magia śmierci
Ten przeskok ta granica ta droga do anioła lub do Boga
Przytul się do mnie niech nie ogarnia Cię trwoga
Czemu pozwalasz czemu powalasz
Skąd to się bierze to wszystko to pogorzelisko
Czemu tak kocham te słowa czemu nikt ich nie słyszy
Baldachim myśli okrył twą twarz
Ciemny las ciemne gwiazdy ciemny strach
Mieszkanie dusz cierpiących na skraju litości
Jest ich dziesięć ale nie ma wśród nich niewinności
Obarczony kopułą czasu przyszłego
Czemu nie mogę już udać się do niego
Z którym rozmawiałem w dzieciństwie
Byłem blisko niego tak blisko że mam go do dzisiaj
Dlatego wciąż żyję a On podpowiada mi oddychaj...
I tak jak spowiedź anioła
Który nie ma z czego się spowiadać a musi...
To uczynić by nie stać się upadłym

autor

Bleyd

Napisany: 2005-04-15 Dodano: 2005-05-03 12:51:29

Ten wiersz przeczytano 414 razy

Oddanych głosów: 5

Rodzaj Nieregularny Klimat Mroczny Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie